Beth Shalom

Lieve vrienden,

Ik weet bijna niet hoe ik moet beginnen want er is zoveel gebeurd de afgelopen tijd, ik word door mijn emoties heen en weer geslingerd maar ik ga het toch proberen.

Zoals jullie weten ben ik in Sept 2006 en in Jan 2007 voor de laatste keer geopereerd en blijkt dat mijn tumor marker niet daalt, maar zelfs 40% de afgelopen twee maanden is toe genomen.
Er moest dus wat gebeuren en Prof Pinedo zou geen Prof Pinedo zijn, als hij al niet jaren voor mij aan het rond kijken is wat ik kan doen, behalve opereren en afwachten hoe mijn tumor groeit.
Hij kwam met de optie om naar Nantes te gaan in Frankrijk, waar er een methode in een vroeg stadium is, voor mijn vorm van kanker en waar ik behandeld kan worden.
Na 6 maanden en vele onderzoeken, scans, beenmerg puncties en andere onderzoeken hebben we besloten dat ik het ga doen.
Wat inhoud dat ik voor 2,5 maand in Nantes moet gaan wonen en in het ziekenhuis behandeld ga worden.
Het moeilijke daaraan vind ik, Beryl, Nathan, Jamey en John achter te laten, niet werken, en gewoon weg uit mijn omgeving naar Frankrijk terwijl ik geen woord frans spreek.
En het niet weten wat me daar staat te gebeuren, best spannend allemaal en dat is nog zacht uitgedrukt.
Na heel erg lang na gedacht te hebben (mischien had ik al het JA antwoord al diep van binnen gegeven), heb ik dan de beslissing genomen om het te doen.
Eigenlijk is er GEEN keus, hoe moeilijk het ook is.
Niets doen, dat lost niets op, en dan weet ik het antwoord al, en dat zint mij zeker niet.
Aktie ondernemen daar ben ik meer van, en dan hoop, droom, bid en wens ik, dat ik nog een heel lang leven samen met mijn gezin kan hebben, ondanks de kanker die er in mijn lichaam huist.

Het vangnet zou het vangnet niet zijn als ze niet iets ondernomen hadden.
Ze hebben mij ten eerste met alles ondersteund wat ik me maar kan bedenken, tot een "help annemieke Nantes door" mail aan bekenden toe.
Ik ben met Nicole 29 en 30 Mei al naar Nantes geweest om kennis te maken met de arts aldaar en alles door te spreken.
We hebben woonruimte in Nantes gevonden en die bekeken, afijn alles is geregeld wat er geregeld moest worden.

Nu is de het zover, ik vertrek met Nicole as Donderdag 14 Juni in de ochtend met de auto naar Nantes en oh wat ben ik nu nerveus.
Als we aan komen tja dan zitten we in de bungalow die we gehuurd hebben voor 2,5 maand, maar de volgende dag gaat het beginnen.
Vrijdag 15 Juni is de eerste injectie.
Wat houdt dat in.................................
Om 14.00 krijg ik de 1ste injectie, het lijkt wel een executie moment, (van de kanker) zo voelt het voor mij.
Dit is het spannendste, want hoe reageerd mijn lichaam erop en krijg ik geen alergische reactie.
Er staat op dat moment een batterij aan artsen om me heen, tot een reanimatie team aan toe, en tja waar kan je beter een hartaanval krijgen dan in het ziekenhuis.
Het enige nadeel is, als ik een allergische reactie krijg dan stoppen ze direct de behandeling, en dat zou een zware tegenvaller zijn.
MAAR dat gebeurd niet, ik zal daar goed doorheen komen en na een paar uur mag ik dan het ziekenhuis verlaten, en op naar de bungalow voor Nicole en mij een shabbat maaltijd maken.

Tot dinsdag 19 Juni gebeurd er dan niets, maar Dinsdag 19 Juni moet ik weer het ziekenhuis in, dan krijg ik de 2de injectie, door een robot ingespoten en ga ik de isoleer cel in, de deuren gaan dicht voor een week.
Dit is heftig voor mij geen mensen om me heen en totaal op mezelf aangewezen zijn.
Als dit mijn reding is, heb ik het er zelfs graag voor over.
Hopelijk werkt de laptop in de cel en anders is er nog altijd mijn telefoon, en die zal ik dan ook hard nodig hebben.

Maandag 25 Juni is de vrijlating, als ik nog niet mensen schuw ben geworden, dan mag ik het ziekenhuis uit.
Graag de fanfare en de olifanten voor het ziekenhuis!!!!
Dan volgt er een periode tot ongeveer 28 Augustus, dat ik me 3 dagen per week in het ziekenhuis moet laten checken op mijn bloed en andere dingen.
Wel mag ik in de bungalow blijven en hoef ik niet in het ziekenhuis te slapen, wat heel fijn zal zijn.

Ik heb geen idee hoe ik me ga voelen, hoe ziek ik zal zijn / of niet, hoe ik het aan kan.
Één ding weet ik wel, ik heb steun nodig, alleen kan ik het niet, en alsjeblieft steun mijn gezin, Beryl, Nathan en John ook daarin.
Nicole is natuurlijk geweldig, met haar gezin achter haar, hoe ze mij steunt.

Het lijkt mij NU heerlijk om mails te krijgen, telefoontjes, bezoek etc maar laten we het wel plannen en als het om wat voor reden voor mij niet gaat laat ik het weten.

Hier de volgende gegevens die van belang zijn.

Mobile telefoon Annemieke in Frankrijk
0033637842276

John 06-50212021

Nicole 06-21848533

Adres in Frankrijk :
Citea Nantes L'Aubiniere
Chem. du Chteau de l'Aubiniere2 rue des Citrines
44300 Nantes
France

Mocht je langs willen komen laat het dan wel eerst even weten, dan kan ik ervoor zorgen dat je daar een bungalow kan huren, of bij mij kan intrekken.

Ik wil iedereen bedanken die het mogelijk heeft gemaakt op emotioneel gebied, financieel gebied en met welke manier van steun dan ook, dat ik naar Nantes kan gaan om deze kuur te ondergaan.
Zonder deze mensen die zo spomtaan hebben gereageerd had ik niet weg kunnen gaan en daar ben ik jullie dan ook heel dankbaar voor.
Echt geweldig hoe de reacties waren en zijn, en daarvoor alleen al ga ik ervoor zorgen dat ik zal genezen.

Heel erg veel liefs en tot gauw.

Annemieke


PS wie mijn vorige site uit 2003 wil lezen, het adres is:
http://members.lycos.nl/annemiekeraatsie/