Efteling - Reisverslag uit Amsterdam, Nederland van annemieke raatsie - WaarBenJij.nu Efteling - Reisverslag uit Amsterdam, Nederland van annemieke raatsie - WaarBenJij.nu

Efteling

Door: Nicole

Blijf op de hoogte en volg annemieke

23 Juni 2007 | Nederland, Amsterdam

Lieve Annemieke,

Eigenlijk had ik gewoon voor één keer nee moeten zeggen. Maar ik kan het niet. Zelfs dit niet. Je vraagt me of ik met de kids naar de Efteling wil gaan. Ik verstijf als het ware aan de andere kant van de telefoon. Ik doe veel voor je, dat weet je. Ga met je blowen, omdat je dat nog nooit hebt gedaan, vlieg met windkracht 12 met je naar Londen, verschuif vervolgens hele operatieschema's in de VU, ga naar een concert van Robbie Williams zonder kaartjes, ga ongeveer met je mee in je scantunnels, haal je uit het politiebureau als je weer eens een parkeerwacht hebt neergehoekt, rij samen met je dwars door slagbomen, organiseer kinderpartijtjes samen, regel catering voor je, leen garderobestukken uit, etc, etc. Maar de Efteling.....

Inmiddels twee jaar geleden nodigde je mij uit om samen met jouw dat park te bezoeken. Vrijkaartjes plus overnachting had je gekregen en ik had de eer om samen met Alfie mee te gaan. Gezellig, twee dagen was voor mij synoniem aan een keer vrij rustig de Efteling af te lopen. Mis, met jou de Efteling doen vergt topconditie. Bij aankomst meteen door de ingang van het park gestormd en gewapend met een kaart in de hand op chronologische volgorde elke attractie afwerken.Waar ik minstens drie Efteling bezoeken voor nodig heb, weet jij binnen
vier uur af te leggen.
En dan nog het ergste, mocht een attractie buitengewoon leuk door jou worden gevonden, schroom jij niet om ipv uit te stappen gewoon botweg in het karretje te blijven zitten en nog een ronde mee te draaien. Zo heb ik 'Droomvlucht' maar liefst 4x achter elkaar mogen bewonderen, de elfjes kwamen m'n strot uit. En dan heb je ook nog de echte ongein attracties, die masochistische banen die over de kop vliegen, Vogelrok of zoiets dergelijks. Terwijl jij de hele dag als een gek door de Efteling holt, roep je juist bij dat soort attracties dat je ze niet in kan, omdat je ziek bent. Ik geloof je niet, je wil mij gewoon groen zien. Maar ik doe het, voor de kids, dat betekent wel dat ik ongeveer 3 dagen nodig heb om mijn evenwichtsorgaan weer te normaliseren.

Oke rooie, ik doe dit verzoeknummer ook nog wel voor je. Morgen vertrek ik in de stromende regen richting Kaatsheuvel met Beryl, Alfie en Chere. Gewapend met van die vreselijke regenponcho's, waarna je je als een soort wandelend reuzecondoom
door de Efteling begeeft, op naar de Pirana, Vogelrok, Fata Morgana en Bobbaan.
Je begrijpt dat ik nog wel een poging zal doen om de kinderen te overtuigen dat het sprookjesbos en de Carrousel eigenlijk de enige leuke attracties in de Efteling zijn.

Mocht dit niet lukken zul je mij a.s. maandag als een groene Laaf weer in Nantes aantreffen.

Kus, Nicole

  • 23 Juni 2007 - 13:42

    Jeroen :

    Hoi anemiek hoe gaat het? Ik zit nu in sao paulo het is lekker warm hier! Ik was eerst wit en nu ben ik zo bruin als Humberto tan. Ik hoop dat je snel weer uit je cel mag! En ik zie je binnenkort weer! Maar jammer genoeg duurt dat nog wel even. Maar gelukig kunnen we scrijven! Ik ga er nu maar weer af. Veel geluk en beterschap en een kus

    jeroen

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Amsterdam

Mijn eerste reis

Lieve vrienden,

Ik weet bijna niet hoe ik moet beginnen want er is zoveel gebeurd de afgelopen tijd, ik word door mijn emoties heen en weer geslingerd maar ik ga het toch proberen.

Zoals jullie weten ben ik in Sept 2006 en in Jan 2007 voor de laatste keer geopereerd en blijkt dat mijn tumor marker niet daalt, maar zelfs 40% de afgelopen twee maanden is toe genomen.
Er moest dus wat gebeuren en Prof Pinedo zou geen Prof Pinedo zijn, als hij al niet jaren voor mij aan het rond kijken is wat ik kan doen, behalve opereren en afwachten hoe mijn tumor groeit.
Hij kwam met de optie om naar Nantes te gaan in Frankrijk, waar er een methode in een vroeg stadium is, voor mijn vorm van kanker en waar ik behandeld kan worden.
Na 6 maanden en vele onderzoeken, scans, beenmerg puncties en andere onderzoeken hebben we besloten dat ik het ga doen.
Wat inhoud dat ik voor 2,5 maand in Nantes moet gaan wonen en in het ziekenhuis behandeld ga worden.
Het moeilijke daaraan vind ik, Beryl, Nathan, Jamey en John achter te laten, niet werken, en gewoon weg uit mijn omgeving naar Frankrijk terwijl ik geen woord frans spreek.
En het niet weten wat me daar staat te gebeuren, best spannend allemaal en dat is nog zacht uitgedrukt.
Na heel erg lang na gedacht te hebben (mischien had ik al het JA antwoord al diep van binnen gegeven), heb ik dan de beslissing genomen om het te doen.
Eigenlijk is er GEEN keus, hoe moeilijk het ook is.
Niets doen, dat lost niets op, en dan weet ik het antwoord al, en dat zint mij zeker niet.
Aktie ondernemen daar ben ik meer van, en dan hoop, droom, bid en wens ik, dat ik nog een heel lang leven samen met mijn gezin kan hebben, ondanks de kanker die er in mijn lichaam huist.

Het vangnet zou het vangnet niet zijn als ze niet iets ondernomen hadden.
Ze hebben mij ten eerste met alles ondersteund wat ik me maar kan bedenken, tot een "help annemieke Nantes door" mail aan bekenden toe.
Ik ben met Nicole 29 en 30 Mei al naar Nantes geweest om kennis te maken met de arts aldaar en alles door te spreken.
We hebben woonruimte in Nantes gevonden en die bekeken, afijn alles is geregeld wat er geregeld moest worden.

Nu is de het zover, ik vertrek met Nicole as Donderdag 14 Juni in de ochtend met de auto naar Nantes en oh wat ben ik nu nerveus.
Als we aan komen tja dan zitten we in de bungalow die we gehuurd hebben voor 2,5 maand, maar de volgende dag gaat het beginnen.
Vrijdag 15 Juni is de eerste injectie.
Wat houdt dat in.................................
Om 14.00 krijg ik de 1ste injectie, het lijkt wel een executie moment, (van de kanker) zo voelt het voor mij.
Dit is het spannendste, want hoe reageerd mijn lichaam erop en krijg ik geen alergische reactie.
Er staat op dat moment een batterij aan artsen om me heen, tot een reanimatie team aan toe, en tja waar kan je beter een hartaanval krijgen dan in het ziekenhuis.
Het enige nadeel is, als ik een allergische reactie krijg dan stoppen ze direct de behandeling, en dat zou een zware tegenvaller zijn.
MAAR dat gebeurd niet, ik zal daar goed doorheen komen en na een paar uur mag ik dan het ziekenhuis verlaten, en op naar de bungalow voor Nicole en mij een shabbat maaltijd maken.

Tot dinsdag 19 Juni gebeurd er dan niets, maar Dinsdag 19 Juni moet ik weer het ziekenhuis in, dan krijg ik de 2de injectie, door een robot ingespoten en ga ik de isoleer cel in, de deuren gaan dicht voor een week.
Dit is heftig voor mij geen mensen om me heen en totaal op mezelf aangewezen zijn.
Als dit mijn reding is, heb ik het er zelfs graag voor over.
Hopelijk werkt de laptop in de cel en anders is er nog altijd mijn telefoon, en die zal ik dan ook hard nodig hebben.

Maandag 25 Juni is de vrijlating, als ik nog niet mensen schuw ben geworden, dan mag ik het ziekenhuis uit.
Graag de fanfare en de olifanten voor het ziekenhuis!!!!
Dan volgt er een periode tot ongeveer 28 Augustus, dat ik me 3 dagen per week in het ziekenhuis moet laten checken op mijn bloed en andere dingen.
Wel mag ik in de bungalow blijven en hoef ik niet in het ziekenhuis te slapen, wat heel fijn zal zijn.

Ik heb geen idee hoe ik me ga voelen, hoe ziek ik zal zijn / of niet, hoe ik het aan kan.
Één ding weet ik wel, ik heb steun nodig, alleen kan ik het niet, en alsjeblieft steun mijn gezin, Beryl, Nathan en John ook daarin.
Nicole is natuurlijk geweldig, met haar gezin achter haar, hoe ze mij steunt.

Het lijkt mij NU heerlijk om mails te krijgen, telefoontjes, bezoek etc maar laten we het wel plannen en als het om wat voor reden voor mij niet gaat laat ik het weten.

Hier de volgende gegevens die van belang zijn.

Mobile telefoon Annemieke in Frankrijk
0033637842276

John 06-50212021

Nicole 06-21848533

Adres in Frankrijk :
Citea Nantes L'Aubiniere
Chem. du Chteau de l'Aubiniere2 rue des Citrines
44300 Nantes
France

Mocht je langs willen komen laat het dan wel eerst even weten, dan kan ik ervoor zorgen dat je daar een bungalow kan huren, of bij mij kan intrekken.

Ik wil iedereen bedanken die het mogelijk heeft gemaakt op emotioneel gebied, financieel gebied en met welke manier van steun dan ook, dat ik naar Nantes kan gaan om deze kuur te ondergaan.
Zonder deze mensen die zo spomtaan hebben gereageerd had ik niet weg kunnen gaan en daar ben ik jullie dan ook heel dankbaar voor.
Echt geweldig hoe de reacties waren en zijn, en daarvoor alleen al ga ik ervoor zorgen dat ik zal genezen.

Heel erg veel liefs en tot gauw.

Annemieke


PS wie mijn vorige site uit 2003 wil lezen, het adres is:
http://members.lycos.nl/annemiekeraatsie/

Recente Reisverslagen:

15 September 2007

40 JAAR, nooit verwacht !

30 Augustus 2007

Uitslag en de zenuwen !!!!

29 Augustus 2007

Nederlandse scans

21 Augustus 2007

Ik leef weer !

19 Augustus 2007

Eindelijk
annemieke

Lieve vrienden, Ik weet bijna niet hoe ik moet beginnen want er is zoveel gebeurd de afgelopen tijd, ik word door mijn emoties heen en weer geslingerd maar ik ga het toch proberen. Zoals jullie weten ben ik in Sept 2006 en in Jan 2007 voor de laatste keer geopereerd en blijkt dat mijn tumor marker niet daalt, maar zelfs 40% de afgelopen twee maanden is toe genomen. Er moest dus wat gebeuren en Prof Pinedo zou geen Prof Pinedo zijn, als hij al niet jaren voor mij aan het rond kijken is wat ik kan doen, behalve opereren en afwachten hoe mijn tumor groeit. Hij kwam met de optie om naar Nantes te gaan in Frankrijk, waar er een methode in een vroeg stadium is, voor mijn vorm van kanker en waar ik behandeld kan worden. Na 6 maanden en vele onderzoeken, scans, beenmerg puncties en andere onderzoeken hebben we besloten dat ik het ga doen. Wat inhoud dat ik voor 2,5 maand in Nantes moet gaan wonen en in het ziekenhuis behandeld ga worden. Het moeilijke daaraan vind ik, Beryl, Nathan, Jamey en John achter te laten, niet werken, en gewoon weg uit mijn omgeving naar Frankrijk terwijl ik geen woord frans spreek. En het niet weten wat me daar staat te gebeuren, best spannend allemaal en dat is nog zacht uitgedrukt. Na heel erg lang na gedacht te hebben (mischien had ik al het JA antwoord al diep van binnen gegeven), heb ik dan de beslissing genomen om het te doen. Eigenlijk is er GEEN keus, hoe moeilijk het ook is. Niets doen, dat lost niets op, en dan weet ik het antwoord al, en dat zint mij zeker niet. Aktie ondernemen daar ben ik meer van, en dan hoop, droom, bid en wens ik, dat ik nog een heel lang leven samen met mijn gezin kan hebben, ondanks de kanker die er in mijn lichaam huist. Het vangnet zou het vangnet niet zijn als ze niet iets ondernomen hadden. Ze hebben mij ten eerste met alles ondersteund wat ik me maar kan bedenken, tot een "help annemieke Nantes door" mail aan bekenden toe. Ik ben met Nicole 29 en 30 Mei al naar Nantes geweest om kennis te maken met de arts aldaar en alles door te spreken. We hebben woonruimte in Nantes gevonden en die bekeken, afijn alles is geregeld wat er geregeld moest worden. Nu is de het zover, ik vertrek met Nicole as Donderdag 14 Juni in de ochtend met de auto naar Nantes en oh wat ben ik nu nerveus. Als we aan komen tja dan zitten we in de bungalow die we gehuurd hebben voor 2,5 maand, maar de volgende dag gaat het beginnen. Vrijdag 15 Juni is de eerste injectie. Wat houdt dat in................................. Om 14.00 krijg ik de 1ste injectie, het lijkt wel een executie moment, (van de kanker) zo voelt het voor mij. Dit is het spannendste, want hoe reageerd mijn lichaam erop en krijg ik geen alergische reactie. Er staat op dat moment een batterij aan artsen om me heen, tot een reanimatie team aan toe, en tja waar kan je beter een hartaanval krijgen dan in het ziekenhuis. Het enige nadeel is, als ik een allergische reactie krijg dan stoppen ze direct de behandeling, en dat zou een zware tegenvaller zijn. MAAR dat gebeurd niet, ik zal daar goed doorheen komen en na een paar uur mag ik dan het ziekenhuis verlaten, en op naar de bungalow voor Nicole en mij een shabbat maaltijd maken. Tot dinsdag 19 Juni gebeurd er dan niets, maar Dinsdag 19 Juni moet ik weer het ziekenhuis in, dan krijg ik de 2de injectie, door een robot ingespoten en ga ik de isoleer cel in, de deuren gaan dicht voor een week. Dit is heftig voor mij geen mensen om me heen en totaal op mezelf aangewezen zijn. Als dit mijn reding is, heb ik het er zelfs graag voor over. Hopelijk werkt de laptop in de cel en anders is er nog altijd mijn telefoon, en die zal ik dan ook hard nodig hebben. Maandag 25 Juni is de vrijlating, als ik nog niet mensen schuw ben geworden, dan mag ik het ziekenhuis uit. Graag de fanfare en de olifanten voor het ziekenhuis!!!! Dan volgt er een periode tot ongeveer 28 Augustus, dat ik me 3 dagen per week in het ziekenhuis moet laten checken op mijn bloed en andere dingen. Wel mag ik in de bungalow blijven en hoef ik niet in het ziekenhuis te slapen, wat heel fijn zal zijn. Ik heb geen idee hoe ik me ga voelen, hoe ziek ik zal zijn / of niet, hoe ik het aan kan. Één ding weet ik wel, ik heb steun nodig, alleen kan ik het niet, en alsjeblieft steun mijn gezin, Beryl, Nathan en John ook daarin. Nicole is natuurlijk geweldig, met haar gezin achter haar, hoe ze mij steunt. Het lijkt mij NU heerlijk om mails te krijgen, telefoontjes, bezoek etc maar laten we het wel plannen en als het om wat voor reden voor mij niet gaat laat ik het weten. Hier de volgende gegevens die van belang zijn. Mobile telefoon Annemieke in Frankrijk 0033637842276 John 06-50212021 Nicole 06-21848533 Adres in Frankrijk : Citea Nantes L'Aubiniere Chem. du Chteau de l'Aubiniere2 rue des Citrines 44300 Nantes France Mocht je langs willen komen laat het dan wel eerst even weten, dan kan ik ervoor zorgen dat je daar een bungalow kan huren, of bij mij kan intrekken. Ik wil iedereen bedanken die het mogelijk heeft gemaakt op emotioneel gebied, financieel gebied en met welke manier van steun dan ook, dat ik naar Nantes kan gaan om deze kuur te ondergaan. Zonder deze mensen die zo spomtaan hebben gereageerd had ik niet weg kunnen gaan en daar ben ik jullie dan ook heel dankbaar voor. Echt geweldig hoe de reacties waren en zijn, en daarvoor alleen al ga ik ervoor zorgen dat ik zal genezen. Heel erg veel liefs en tot gauw. Annemieke PS wie mijn vorige site uit 2003 wil lezen, het adres is: http://members.lycos.nl/annemiekeraatsie/

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 382
Totaal aantal bezoekers 161085

Voorgaande reizen:

30 November -0001 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: