Sjabbat - Reisverslag uit Nantes, Frankrijk van annemieke raatsie - WaarBenJij.nu Sjabbat - Reisverslag uit Nantes, Frankrijk van annemieke raatsie - WaarBenJij.nu

Sjabbat

Door: Annemieke

Blijf op de hoogte en volg annemieke

22 Juni 2007 | Frankrijk, Nantes

Vrijdagavond, Sjabbat.

De hele dag ben ik dan bezig met, wat voor lekkers zal ik koken voor vanavond.
Galle brood kopen, alles in huis klaar, en rond 17.00 de tafel in orde maken.
Mooi tafel kleed, kaarsen, wijn en heerlijk eten koken.
In al die jaren is het een gewoonte geworden, het is fijn en gezellig om met elkaar te doen.
De kinderen genieten er van elke vrijdag avond.
Vandaag zit ik alleen in mijn cel en probeer er maar niet teveel aan te denken, veel video kijken en daarin opgaan.
Dan gaat om 19.00 de telefoon, mama we gaan sjabbat maken, de telefoon staat op luidspreker.
John heeft de sjabbat voorbereid, de tafel gedekt, kaarsen, wijn en brood verzorgd en er staat eten op tafel waar ze van gaan genieten.
Ik hoor Beryl de zegening van de sjabbat zeggen, ze kan het echt al en ik ben zo trots, ze steekt de kaarsen aan, en ze roepen allemaal "mama sjabbat shalom".
Dan doe ik door de telefoon de bracha van het brood, het is stil, ze doen het dus echt en ik voel me gelukkig.
Jamey doet als een echte man de zegening van de wijn.
Het is sjabbat thuis en de tranen stromen over mijn wangen, ondanks de 1000 km afstand ben ik toch een beetje thuis en geniet mee.
Al die jaren dacht ik dat niemand luisterde als ik het deed, en nu ik er niet ben, maken ze sjabbat, John, Beryl, Jamey en Nathan.
Sjabbat shalom.

Vijf minuten later gaat de telefoon, het is Nicole.
Ze zit aan tafel met haar gezin, haar moeder, en haar broer met zijn gehele gezin.
De kaarsen worden aangestoken en Nicole zegt de bracha.
Zo maak ik sjabbat overal mee en voel ik me toch niet alleen.
Wat een bijzonder gevoel heeft me dit gegeven, dank jullie wel en sjabbat shalom.

Liefs Annemieke

  • 22 Juni 2007 - 18:18

    Sylvana:

    Dag lieverd,
    Eindelijk even tijd ok je een mailtje te sturen. Ik wens je iniedergeval heel veel sterkte en hoe gek ook, heel veel gezelligheid en plezier. (Je weet wat ik bedoel). Ik vind het best moeilijk mijn gevoelens hieromtrent op de computer te zetten, dus zal ik je af en toe gewoon even bellen.
    Doe de groeten aan Nicole. Hartstikke lief van haar.
    Hier in Amsterdam ben ik nog aan het bijkomen van alle toestanden. Ben nog steeds in de "slow motion" stand. Maar je weet wat ik altijd zeg; gewoon doorgaan met ademhalen. Blijf jij dat ook a.u.b. doen?

    Lieve groeten,
    Sylvana

  • 22 Juni 2007 - 18:36

    Elma:

    Lieverd, wat is dit toch weer een mooi verhaal! De liefde straalt er vanaf, dat is toch prachtig dat je dat zo om je heen hebt en dat zegt alles over jou!
    Ik word er stil van.
    Kus,
    El

  • 22 Juni 2007 - 18:51

    Beryl:

    lieve mamaik vond het suuper leuk dat je er ook even bij was en veel sterkte kus kus kus kus kus

  • 22 Juni 2007 - 19:00

    Jamey:

    annemiek ik vond het bericht van je heel leuk.. toen ik de braga zij voelde ik meteen jou in mijn hart kloppe xxx je stiefzoon

  • 22 Juni 2007 - 19:36

    Shabbat Shalom Motek:

    shabbat shalom motek
    van Paul Ilana en Tal

  • 22 Juni 2007 - 19:58

    Sharon&Ed:

    Lieve Annemiek,

    Sjabbath shalom.

    kus Sharon&Ed en Samuel

  • 22 Juni 2007 - 20:42

    Edith:

    Lieverd,
    Maakte me een beetje zorgen over het feit dat ik (tot dan toe) als enige je sjabbat sjalom wenste. Ben zo blij dat je dat op deze maffe manier toch met je gezin (en Nicole) hebt kunnen doen, hoe moeilijk dat ook zal zijn, vanuit je cel.
    Wat een geweldige kids heb je daar thuis. En een geweldige vriendin !
    Nogmaals: sjabbat sjalom iedereen !
    Hoe vol, lieve Annemiek. Nog effe.
    Kussen,
    Edith

  • 22 Juni 2007 - 21:22

    Fleur:

    shabbat shalom!! ik verbaas me er iedere x weer over hoe lief jamey is... echt een schat, dat berichtje ook van m. sowieso heb je een lief gezin. hoe ze thuis shabbat hebben gemaakt met jou erbij aan de telefoon is erg bijzonder. nog fijner als je er straks echt zelf weer bij bent. nog ff oefenen in je boekje en in augustus doen we de bracha en francais samen in nantes!!

    denk aan je.

    kus, fleur

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Frankrijk, Nantes

Mijn eerste reis

Lieve vrienden,

Ik weet bijna niet hoe ik moet beginnen want er is zoveel gebeurd de afgelopen tijd, ik word door mijn emoties heen en weer geslingerd maar ik ga het toch proberen.

Zoals jullie weten ben ik in Sept 2006 en in Jan 2007 voor de laatste keer geopereerd en blijkt dat mijn tumor marker niet daalt, maar zelfs 40% de afgelopen twee maanden is toe genomen.
Er moest dus wat gebeuren en Prof Pinedo zou geen Prof Pinedo zijn, als hij al niet jaren voor mij aan het rond kijken is wat ik kan doen, behalve opereren en afwachten hoe mijn tumor groeit.
Hij kwam met de optie om naar Nantes te gaan in Frankrijk, waar er een methode in een vroeg stadium is, voor mijn vorm van kanker en waar ik behandeld kan worden.
Na 6 maanden en vele onderzoeken, scans, beenmerg puncties en andere onderzoeken hebben we besloten dat ik het ga doen.
Wat inhoud dat ik voor 2,5 maand in Nantes moet gaan wonen en in het ziekenhuis behandeld ga worden.
Het moeilijke daaraan vind ik, Beryl, Nathan, Jamey en John achter te laten, niet werken, en gewoon weg uit mijn omgeving naar Frankrijk terwijl ik geen woord frans spreek.
En het niet weten wat me daar staat te gebeuren, best spannend allemaal en dat is nog zacht uitgedrukt.
Na heel erg lang na gedacht te hebben (mischien had ik al het JA antwoord al diep van binnen gegeven), heb ik dan de beslissing genomen om het te doen.
Eigenlijk is er GEEN keus, hoe moeilijk het ook is.
Niets doen, dat lost niets op, en dan weet ik het antwoord al, en dat zint mij zeker niet.
Aktie ondernemen daar ben ik meer van, en dan hoop, droom, bid en wens ik, dat ik nog een heel lang leven samen met mijn gezin kan hebben, ondanks de kanker die er in mijn lichaam huist.

Het vangnet zou het vangnet niet zijn als ze niet iets ondernomen hadden.
Ze hebben mij ten eerste met alles ondersteund wat ik me maar kan bedenken, tot een "help annemieke Nantes door" mail aan bekenden toe.
Ik ben met Nicole 29 en 30 Mei al naar Nantes geweest om kennis te maken met de arts aldaar en alles door te spreken.
We hebben woonruimte in Nantes gevonden en die bekeken, afijn alles is geregeld wat er geregeld moest worden.

Nu is de het zover, ik vertrek met Nicole as Donderdag 14 Juni in de ochtend met de auto naar Nantes en oh wat ben ik nu nerveus.
Als we aan komen tja dan zitten we in de bungalow die we gehuurd hebben voor 2,5 maand, maar de volgende dag gaat het beginnen.
Vrijdag 15 Juni is de eerste injectie.
Wat houdt dat in.................................
Om 14.00 krijg ik de 1ste injectie, het lijkt wel een executie moment, (van de kanker) zo voelt het voor mij.
Dit is het spannendste, want hoe reageerd mijn lichaam erop en krijg ik geen alergische reactie.
Er staat op dat moment een batterij aan artsen om me heen, tot een reanimatie team aan toe, en tja waar kan je beter een hartaanval krijgen dan in het ziekenhuis.
Het enige nadeel is, als ik een allergische reactie krijg dan stoppen ze direct de behandeling, en dat zou een zware tegenvaller zijn.
MAAR dat gebeurd niet, ik zal daar goed doorheen komen en na een paar uur mag ik dan het ziekenhuis verlaten, en op naar de bungalow voor Nicole en mij een shabbat maaltijd maken.

Tot dinsdag 19 Juni gebeurd er dan niets, maar Dinsdag 19 Juni moet ik weer het ziekenhuis in, dan krijg ik de 2de injectie, door een robot ingespoten en ga ik de isoleer cel in, de deuren gaan dicht voor een week.
Dit is heftig voor mij geen mensen om me heen en totaal op mezelf aangewezen zijn.
Als dit mijn reding is, heb ik het er zelfs graag voor over.
Hopelijk werkt de laptop in de cel en anders is er nog altijd mijn telefoon, en die zal ik dan ook hard nodig hebben.

Maandag 25 Juni is de vrijlating, als ik nog niet mensen schuw ben geworden, dan mag ik het ziekenhuis uit.
Graag de fanfare en de olifanten voor het ziekenhuis!!!!
Dan volgt er een periode tot ongeveer 28 Augustus, dat ik me 3 dagen per week in het ziekenhuis moet laten checken op mijn bloed en andere dingen.
Wel mag ik in de bungalow blijven en hoef ik niet in het ziekenhuis te slapen, wat heel fijn zal zijn.

Ik heb geen idee hoe ik me ga voelen, hoe ziek ik zal zijn / of niet, hoe ik het aan kan.
Één ding weet ik wel, ik heb steun nodig, alleen kan ik het niet, en alsjeblieft steun mijn gezin, Beryl, Nathan en John ook daarin.
Nicole is natuurlijk geweldig, met haar gezin achter haar, hoe ze mij steunt.

Het lijkt mij NU heerlijk om mails te krijgen, telefoontjes, bezoek etc maar laten we het wel plannen en als het om wat voor reden voor mij niet gaat laat ik het weten.

Hier de volgende gegevens die van belang zijn.

Mobile telefoon Annemieke in Frankrijk
0033637842276

John 06-50212021

Nicole 06-21848533

Adres in Frankrijk :
Citea Nantes L'Aubiniere
Chem. du Chteau de l'Aubiniere2 rue des Citrines
44300 Nantes
France

Mocht je langs willen komen laat het dan wel eerst even weten, dan kan ik ervoor zorgen dat je daar een bungalow kan huren, of bij mij kan intrekken.

Ik wil iedereen bedanken die het mogelijk heeft gemaakt op emotioneel gebied, financieel gebied en met welke manier van steun dan ook, dat ik naar Nantes kan gaan om deze kuur te ondergaan.
Zonder deze mensen die zo spomtaan hebben gereageerd had ik niet weg kunnen gaan en daar ben ik jullie dan ook heel dankbaar voor.
Echt geweldig hoe de reacties waren en zijn, en daarvoor alleen al ga ik ervoor zorgen dat ik zal genezen.

Heel erg veel liefs en tot gauw.

Annemieke


PS wie mijn vorige site uit 2003 wil lezen, het adres is:
http://members.lycos.nl/annemiekeraatsie/

Recente Reisverslagen:

15 September 2007

40 JAAR, nooit verwacht !

30 Augustus 2007

Uitslag en de zenuwen !!!!

29 Augustus 2007

Nederlandse scans

21 Augustus 2007

Ik leef weer !

19 Augustus 2007

Eindelijk
annemieke

Lieve vrienden, Ik weet bijna niet hoe ik moet beginnen want er is zoveel gebeurd de afgelopen tijd, ik word door mijn emoties heen en weer geslingerd maar ik ga het toch proberen. Zoals jullie weten ben ik in Sept 2006 en in Jan 2007 voor de laatste keer geopereerd en blijkt dat mijn tumor marker niet daalt, maar zelfs 40% de afgelopen twee maanden is toe genomen. Er moest dus wat gebeuren en Prof Pinedo zou geen Prof Pinedo zijn, als hij al niet jaren voor mij aan het rond kijken is wat ik kan doen, behalve opereren en afwachten hoe mijn tumor groeit. Hij kwam met de optie om naar Nantes te gaan in Frankrijk, waar er een methode in een vroeg stadium is, voor mijn vorm van kanker en waar ik behandeld kan worden. Na 6 maanden en vele onderzoeken, scans, beenmerg puncties en andere onderzoeken hebben we besloten dat ik het ga doen. Wat inhoud dat ik voor 2,5 maand in Nantes moet gaan wonen en in het ziekenhuis behandeld ga worden. Het moeilijke daaraan vind ik, Beryl, Nathan, Jamey en John achter te laten, niet werken, en gewoon weg uit mijn omgeving naar Frankrijk terwijl ik geen woord frans spreek. En het niet weten wat me daar staat te gebeuren, best spannend allemaal en dat is nog zacht uitgedrukt. Na heel erg lang na gedacht te hebben (mischien had ik al het JA antwoord al diep van binnen gegeven), heb ik dan de beslissing genomen om het te doen. Eigenlijk is er GEEN keus, hoe moeilijk het ook is. Niets doen, dat lost niets op, en dan weet ik het antwoord al, en dat zint mij zeker niet. Aktie ondernemen daar ben ik meer van, en dan hoop, droom, bid en wens ik, dat ik nog een heel lang leven samen met mijn gezin kan hebben, ondanks de kanker die er in mijn lichaam huist. Het vangnet zou het vangnet niet zijn als ze niet iets ondernomen hadden. Ze hebben mij ten eerste met alles ondersteund wat ik me maar kan bedenken, tot een "help annemieke Nantes door" mail aan bekenden toe. Ik ben met Nicole 29 en 30 Mei al naar Nantes geweest om kennis te maken met de arts aldaar en alles door te spreken. We hebben woonruimte in Nantes gevonden en die bekeken, afijn alles is geregeld wat er geregeld moest worden. Nu is de het zover, ik vertrek met Nicole as Donderdag 14 Juni in de ochtend met de auto naar Nantes en oh wat ben ik nu nerveus. Als we aan komen tja dan zitten we in de bungalow die we gehuurd hebben voor 2,5 maand, maar de volgende dag gaat het beginnen. Vrijdag 15 Juni is de eerste injectie. Wat houdt dat in................................. Om 14.00 krijg ik de 1ste injectie, het lijkt wel een executie moment, (van de kanker) zo voelt het voor mij. Dit is het spannendste, want hoe reageerd mijn lichaam erop en krijg ik geen alergische reactie. Er staat op dat moment een batterij aan artsen om me heen, tot een reanimatie team aan toe, en tja waar kan je beter een hartaanval krijgen dan in het ziekenhuis. Het enige nadeel is, als ik een allergische reactie krijg dan stoppen ze direct de behandeling, en dat zou een zware tegenvaller zijn. MAAR dat gebeurd niet, ik zal daar goed doorheen komen en na een paar uur mag ik dan het ziekenhuis verlaten, en op naar de bungalow voor Nicole en mij een shabbat maaltijd maken. Tot dinsdag 19 Juni gebeurd er dan niets, maar Dinsdag 19 Juni moet ik weer het ziekenhuis in, dan krijg ik de 2de injectie, door een robot ingespoten en ga ik de isoleer cel in, de deuren gaan dicht voor een week. Dit is heftig voor mij geen mensen om me heen en totaal op mezelf aangewezen zijn. Als dit mijn reding is, heb ik het er zelfs graag voor over. Hopelijk werkt de laptop in de cel en anders is er nog altijd mijn telefoon, en die zal ik dan ook hard nodig hebben. Maandag 25 Juni is de vrijlating, als ik nog niet mensen schuw ben geworden, dan mag ik het ziekenhuis uit. Graag de fanfare en de olifanten voor het ziekenhuis!!!! Dan volgt er een periode tot ongeveer 28 Augustus, dat ik me 3 dagen per week in het ziekenhuis moet laten checken op mijn bloed en andere dingen. Wel mag ik in de bungalow blijven en hoef ik niet in het ziekenhuis te slapen, wat heel fijn zal zijn. Ik heb geen idee hoe ik me ga voelen, hoe ziek ik zal zijn / of niet, hoe ik het aan kan. Één ding weet ik wel, ik heb steun nodig, alleen kan ik het niet, en alsjeblieft steun mijn gezin, Beryl, Nathan en John ook daarin. Nicole is natuurlijk geweldig, met haar gezin achter haar, hoe ze mij steunt. Het lijkt mij NU heerlijk om mails te krijgen, telefoontjes, bezoek etc maar laten we het wel plannen en als het om wat voor reden voor mij niet gaat laat ik het weten. Hier de volgende gegevens die van belang zijn. Mobile telefoon Annemieke in Frankrijk 0033637842276 John 06-50212021 Nicole 06-21848533 Adres in Frankrijk : Citea Nantes L'Aubiniere Chem. du Chteau de l'Aubiniere2 rue des Citrines 44300 Nantes France Mocht je langs willen komen laat het dan wel eerst even weten, dan kan ik ervoor zorgen dat je daar een bungalow kan huren, of bij mij kan intrekken. Ik wil iedereen bedanken die het mogelijk heeft gemaakt op emotioneel gebied, financieel gebied en met welke manier van steun dan ook, dat ik naar Nantes kan gaan om deze kuur te ondergaan. Zonder deze mensen die zo spomtaan hebben gereageerd had ik niet weg kunnen gaan en daar ben ik jullie dan ook heel dankbaar voor. Echt geweldig hoe de reacties waren en zijn, en daarvoor alleen al ga ik ervoor zorgen dat ik zal genezen. Heel erg veel liefs en tot gauw. Annemieke PS wie mijn vorige site uit 2003 wil lezen, het adres is: http://members.lycos.nl/annemiekeraatsie/

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 547
Totaal aantal bezoekers 161078

Voorgaande reizen:

30 November -0001 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: