Voorbereidingen Nantes
Door: nicole
Blijf op de hoogte en volg annemieke
12 Juni 2007 | Nederland, Amsterdam
Afgelopen dinsdagochtend, of moet ik zeggen maandagnacht, stond Annemieke al
om 05.15 bij mij op de stoep, klaar om af te reizen naar Nantes.
Woensdag om 09.00 uur hadden we een afspraak staan bij monsieur le docteur Pierre en aangezien de verbinding naar Nantes alles behalve optimaal is, hadden we besloten om van de nood een deugd te maken en een dag van te voren te vertrekken, zodat wij ruim de tijd zouden hebben voor het zoeken van huisvesting in Nantes of omstreken.
Dauwtrappend naar Schiphol gereden, inchecken en gaan.
De vlucht ging gelukkig voorspoedig, zonder turbulentie, god zij dank, want turbulentie betekent veel kotszakjesvoor A. Met het eeuwige doekje in haar handen geklemd kwam zij voor haar doen minimaal zwetend door de landing op Parijs heen.
Daarna snel van terminal gewisseld en hop, de volgende vlucht naar Nantes met Air France.
In het Air France toestel werden wij keurig eerste rang opgesteld, een plek waar men goed kan bekijken welke medepassagiers je op deze vlucht gaan verblijden.
Wij waren keurig op tijd en het schouwspel kon beginnen.
A was natuurlijk ingesteld op een business vlucht vol lekkere, snelle zakenjongens, maar niets bleek minder waar.
Het toestel vulde zich binnen no-time met een selectie mensen die ons sterk deden denken aan de hoofdfiguren van van Gogh’s aardappeleters. Dertig rijen lelijkheid bleek teveel voor A.
Nog voor het opstijgen van deze vlucht waren de kotszakjes al gevuld.
Angstaanvallen overvielen haar van twee en een halve maand in een ‘uglykolonie’ te worden geplaatst, de angst voor de behandeling was plotsklaps secundair.
Reeds om 10.00 uur stonden wij fris en opgewekt op het vliegveld in Nantes, klaar om aan de slag te gaan. Een auto moest gehuurd worden, wij hadden niets voorbereid, dus op naar de balies van de Herzen en Avissen.
Om ons budget goed in de gaten te houden en vooral niet teveel te betalen voor de limousine gooide A. haar gehele trukendoos open op de balie.
Haar beroep bleek plotseling journalist, c.q. reisagent te zijn, doel van de reis een uitgebreid verslag over Nantes en omstreken en natuurlijk zou zij veel promotie maken voor het desbetreffende verhuurbedrijf, indien wij tegen nihil of bijna nihil een mercedes cabriolet
mee zouden krijgen.
Helaas, de baliemedewerkers bestonden uit een rij vreselijke bitchen, niet door A. te bewerken potten en het eindresultaat was dan ook een Fiat Pinda zonder airco voor de prijs van een
Mercedes cabrio. Niet getreurd, wel gescheurd.
Vervolgens zijn wij met de Pinda op stap gegaan.
Op naar het Office du Tourisme.
Het Office du Tourisme was snel gevonden, helaas bleek de baliemedewerkster een anti-Nantes
campagne te hebben gestart. Over de omgeving kon zij ons vertellen dat die ‘horrible’ was, accommodatie ‘pas possible’ en informatie over wat dan ook ‘pas du tout’ mogelijk.
Uit pure wraak hebben wij daar alle mogelijke betaalde kaarten en boekjes achterover gedrukt en aldus gewapend weer onze kleine Pinda opgezocht.
Nu is ondergetekende natuurlijk bijna briljant in alles, echter één klein mankement bezit ik in mijn linker hersenhelft, het totale gebrek aan orientatie. Aangezien A. had getekend voor het berijden van de Pinda werd mijn functie TomTom, helaas dat betekent voor mij DomDom.
Na 20 kilometer rondjes te hebben gereden in het stadscentrum van ongeveer 2 km sans-unique Nantes, op weg naar een Immobilier besloten wij om tegen de richting in over de trambaan en
door rood rijdend de weg in te slaan naar het desbetreffende bureau.
Het zwaailicht achter ons ontdekten we pas na 5 minuten, de mobiele eenheid bleek te zijn
uitgerukt om een terroriserende Pinda klem te rijden.
Snel gaf ik nog de instructie aan A. om vooral geen woord Frans tegen de ME te praten, waarop zij mijn geheugen nog even opfriste met de mededeling dat dat haar geen moeite zou kosten, daar
dat inderdaad het geval was. Ook ik sprak alleen nog maar Fries en die combinatie met de blauwe ogen van A. waren voldoende om de recherche van Nantes stapelgek te krijgen.
Ondanks dat ons in gebroken Engels werd uitgelegd dat wij minstens vijf zware overtredingen hadden begaan binnen 2 minuten smolten de gendarmes toch voor de charmes van de rooie en besloten hun arrestatie poging op te geven en om te zetten in een reddingsactie voor gestrande Pinda rijders. Binnen no-time werden wij onder politie begeleiding met zwaailicht geëscorteerd naar de betreffende Immobilier. Helaas, geen succes, dit was niet het juiste adres.
Na een meer dan voortreffelijke lunch nog een poging bij een bureau des gites gedaan, ook daar nul op het rekest.
Toen maar op de bonnefooi de wegen op de lanen in gaan rijden.
Tien uur later veel gezien, beeldschonekasteeltjes, fantastische boerderijtjes, maar helaas, alles al bezet. Eén kasteeltje bleek nog wel plaats te hebben, tenminste, dat beweerde de
kasteelheer, maar toen zijn vrouw lucht kreeg van 2 dames die daar 2 maanden zouden willen vertoeven liet zij ons de kelder zien als mogelijke verblijfplaats voor juli en augustus. Dat hebben wij toch vriendelijk afgewezen, een teleurgestelde kasteelheer achter ons latend. Nog even vrolijk toeterend ten afscheid over het pas gemaaide gazon
van het chateau gescheurd en toen maar weer onverrichte zaken richting Nantes gepindaad.
Daar onze intrek genomen in een minimalistisch design hotel, veel design, weinig hoogpolig tapijt om in weg te zakken. Om 23.00 uur vrij uitgeput samen met de franse kippen op stok gegaan.
Volgende ochtend ons braaf om 09.00 uur gemeld in het Centre Hospital Universite van Nantes.
Auto geparkeerd voor de deur, A. had zich bij de slagboom gemeld als Docteur uit Hollande op visite bij een collega, dus niet betalen en een goede plaats.
Om half 10 volgde de ontmoeting met Docteur Pierre, in onze overspannen verbeelding hadden wij ons al een beeldschone franse dokter gefantaseerd. Docteur Pierre blijkt een kinloze eersteklas nicht te zijn, dat was minder. Maar, veel belangrijker, super aardig met veel geduld en in staat
om in het Engels de behandeling goed uit te leggen.
De risico’s zijn voorgelegd, grootste risico is een allergische reactie bij de eerste injectie (shock), goede nieuws is het reanimatie team wat er naast staat.
Andere bijwerking is de kans op bloedingen, maar ook het bloed wordt zodanig in de gaten gehouden, dat de mogelijkheid op een bloeding vrijwel nihil is.
De resultaten blijken verbluffend goed te zijn, 60% van de tot nu toe behandelde patiënten blijken te zijn gestabiliseerd voor wat betreft de stijging van hun marker.
Ook kregen wij een Engelse uitleg van de behandeling overhandigd, met daarin een aantal punten over het hoe en wat na de behandeling. A. had alleen moeite met het zesde punt, 2 maanden geen
sex…
Mochten er in Nantes tegen kerst verlichte heren rondlopen, weten u en ik dat punt zes door haar is genegeerd.
Le Docteur was zo vriendelijk ons in de middag weer uit te nodigen voor een bezoek in het centrum waar de feitelijke behandeling zal plaatsvinden. Tot die tijd leek het ons verstandig
om naar verdere huisvesting te zoeken.
Afgereisd naar de kust, richting La Baule, St. Nazaire. Ondanks de tegenstrijdige berichten van de office du tourisme-trut blijkt de streek rond Nantes beeldschoon te zijn. Met onze Pinda scheurden we over de wijnroute naar de Atlantische oceaan, bij een boulanger nog een doos met heerlijke taartjes achterover geslagen en in de auto weten te verorberen, bij elk bord met de tekst chambre d’hotes gestopt, hopend op de verrassing van de eeuw, onze prachtige gerenoveerde, rustieke, romantische boerderij te vinden. Maar helaas, elk bordje bleek een teleurstelling, ofwel de boerderij/chateautje bleek er al 100 jaar niet meer te staan, ofwel
het was al voor de komende maanden bezet. Tot en met St. Nazaire pogingen gedaan, daar ook nog een keer het office du tourisme geprobeerd, ook daar zat dezelfde soort niets-wetende trut en toen maar de moed opgegeven en ons laten troosten in de haven met een wederom
meer dan fantastische maaltijd met kir-royal voor de prijs van cola, dus ook maar gedronken als cola.
’s Middags weer teruggekeerd naar Docteur Pierre in het behandel centrum van het CHU, gelegen aan de noordkant van Nantes.
Le Docteur heeft ons een rondleiding gegeven en de isoleercel laten zien waar A. gedurende vijf tot zeven dagen zal moeten blijven na injectering van het radio-actieve spul.
De cel bleek reuze mee te vallen, groot raam met uitzicht op het mooie groene landschap, eigen badkamertje, zonder douche (kan niet vanwege het afvalwater wat ook besmet is), dus wastafel en toilet. Televisie en telefoon aanwezig, bed en stoel, voor de rest sober, maar netjes en licht.
Pierre heeft beloofd dat de verpleging elke dag heel even binnen komt piepen voor voedsel en dat ook hij zo nu en dan z’n hoofd om de hoek van de deur steekt en dat kon A. gelukkig geruststellen.
Internet is helaas niet mogelijk vanaf haar kamer, kijken of we daar nog een oplossing voor kunnen vinden.
Nadat we de docteur nog hadden voorbereid dat wij wel even de kamer zouden restylen,
(hij gelooft het niet, maar we doen het wel!) zijn we weer vertrokken uit het ziekenhuis.
Ondertussen had John via één druk op de internet knop een geschikt adres gevonden
om eventueel de maanden in Nantes door te brengen.
Dit adres bleek slechts 10 minuten van het ziekenhuis verwijderd te zijn, een spiksplinter nieuw soort bungalowpark, keurige huizen met alles erop en eraan, gesitueerd op een beeldig parkeerterrein midden in een Technopark, waarbij ik mij afvraag waar het woord park op slaat.
Ondanks dat het niet aan ons romantische verwachtingspatroon voldeed van de rustieke Frankrijk vakantie hebben we besloten hiervoor te gaan, zowel voor de zekerheid van eindelijk een onderkomen te hebben, als ook om de meer dan gunstige prijs en natuurlijk
ook ligging t.o.v. het ziekenhuis.
Aldaar de prijs nog naar beneden afgerond, onder het mom van de vakantieman uithangen
en belovend reclame te maken voor dit uniek gesitueerde park, en toen weer richting l’aeroport, Pinda afgeleverd, balietrut afgetankt en weer vliegtuig in, retour a Amsterdam.
Al met al een intensief maar nuttig reisje.
A is klaar voor de zomer, we zullen de weblog link weer openen om het thuisfront op de hoogte te houden, de laatste zaken worden in Amsterdam afgerond en dan zullen we de 14e juni per auto afreizen. De 15e juni krijgt A. haar eerste injectie, als dat goed gaat wordt zij 19 juni geïnjecteerd met het radio-actieve spul. Dan 5 tot 7 dagen isoleer (afhankelijk van hoe lang het duurt totdat zij niet meer straalt (nou straalt A. natuurlijk altijd) dan komt
A weer op borg vrij en is ze wel verplicht om 2 maanden in Nantes te verblijven, dit ivm met complicaties (bloedingen). Rond 20 augustus hopen wij weer richting Nederland te
reizen.
Tot zo ver uw reporter vanuit de Loire-Atlantique,
Nicole
om 05.15 bij mij op de stoep, klaar om af te reizen naar Nantes.
Woensdag om 09.00 uur hadden we een afspraak staan bij monsieur le docteur Pierre en aangezien de verbinding naar Nantes alles behalve optimaal is, hadden we besloten om van de nood een deugd te maken en een dag van te voren te vertrekken, zodat wij ruim de tijd zouden hebben voor het zoeken van huisvesting in Nantes of omstreken.
Dauwtrappend naar Schiphol gereden, inchecken en gaan.
De vlucht ging gelukkig voorspoedig, zonder turbulentie, god zij dank, want turbulentie betekent veel kotszakjesvoor A. Met het eeuwige doekje in haar handen geklemd kwam zij voor haar doen minimaal zwetend door de landing op Parijs heen.
Daarna snel van terminal gewisseld en hop, de volgende vlucht naar Nantes met Air France.
In het Air France toestel werden wij keurig eerste rang opgesteld, een plek waar men goed kan bekijken welke medepassagiers je op deze vlucht gaan verblijden.
Wij waren keurig op tijd en het schouwspel kon beginnen.
A was natuurlijk ingesteld op een business vlucht vol lekkere, snelle zakenjongens, maar niets bleek minder waar.
Het toestel vulde zich binnen no-time met een selectie mensen die ons sterk deden denken aan de hoofdfiguren van van Gogh’s aardappeleters. Dertig rijen lelijkheid bleek teveel voor A.
Nog voor het opstijgen van deze vlucht waren de kotszakjes al gevuld.
Angstaanvallen overvielen haar van twee en een halve maand in een ‘uglykolonie’ te worden geplaatst, de angst voor de behandeling was plotsklaps secundair.
Reeds om 10.00 uur stonden wij fris en opgewekt op het vliegveld in Nantes, klaar om aan de slag te gaan. Een auto moest gehuurd worden, wij hadden niets voorbereid, dus op naar de balies van de Herzen en Avissen.
Om ons budget goed in de gaten te houden en vooral niet teveel te betalen voor de limousine gooide A. haar gehele trukendoos open op de balie.
Haar beroep bleek plotseling journalist, c.q. reisagent te zijn, doel van de reis een uitgebreid verslag over Nantes en omstreken en natuurlijk zou zij veel promotie maken voor het desbetreffende verhuurbedrijf, indien wij tegen nihil of bijna nihil een mercedes cabriolet
mee zouden krijgen.
Helaas, de baliemedewerkers bestonden uit een rij vreselijke bitchen, niet door A. te bewerken potten en het eindresultaat was dan ook een Fiat Pinda zonder airco voor de prijs van een
Mercedes cabrio. Niet getreurd, wel gescheurd.
Vervolgens zijn wij met de Pinda op stap gegaan.
Op naar het Office du Tourisme.
Het Office du Tourisme was snel gevonden, helaas bleek de baliemedewerkster een anti-Nantes
campagne te hebben gestart. Over de omgeving kon zij ons vertellen dat die ‘horrible’ was, accommodatie ‘pas possible’ en informatie over wat dan ook ‘pas du tout’ mogelijk.
Uit pure wraak hebben wij daar alle mogelijke betaalde kaarten en boekjes achterover gedrukt en aldus gewapend weer onze kleine Pinda opgezocht.
Nu is ondergetekende natuurlijk bijna briljant in alles, echter één klein mankement bezit ik in mijn linker hersenhelft, het totale gebrek aan orientatie. Aangezien A. had getekend voor het berijden van de Pinda werd mijn functie TomTom, helaas dat betekent voor mij DomDom.
Na 20 kilometer rondjes te hebben gereden in het stadscentrum van ongeveer 2 km sans-unique Nantes, op weg naar een Immobilier besloten wij om tegen de richting in over de trambaan en
door rood rijdend de weg in te slaan naar het desbetreffende bureau.
Het zwaailicht achter ons ontdekten we pas na 5 minuten, de mobiele eenheid bleek te zijn
uitgerukt om een terroriserende Pinda klem te rijden.
Snel gaf ik nog de instructie aan A. om vooral geen woord Frans tegen de ME te praten, waarop zij mijn geheugen nog even opfriste met de mededeling dat dat haar geen moeite zou kosten, daar
dat inderdaad het geval was. Ook ik sprak alleen nog maar Fries en die combinatie met de blauwe ogen van A. waren voldoende om de recherche van Nantes stapelgek te krijgen.
Ondanks dat ons in gebroken Engels werd uitgelegd dat wij minstens vijf zware overtredingen hadden begaan binnen 2 minuten smolten de gendarmes toch voor de charmes van de rooie en besloten hun arrestatie poging op te geven en om te zetten in een reddingsactie voor gestrande Pinda rijders. Binnen no-time werden wij onder politie begeleiding met zwaailicht geëscorteerd naar de betreffende Immobilier. Helaas, geen succes, dit was niet het juiste adres.
Na een meer dan voortreffelijke lunch nog een poging bij een bureau des gites gedaan, ook daar nul op het rekest.
Toen maar op de bonnefooi de wegen op de lanen in gaan rijden.
Tien uur later veel gezien, beeldschonekasteeltjes, fantastische boerderijtjes, maar helaas, alles al bezet. Eén kasteeltje bleek nog wel plaats te hebben, tenminste, dat beweerde de
kasteelheer, maar toen zijn vrouw lucht kreeg van 2 dames die daar 2 maanden zouden willen vertoeven liet zij ons de kelder zien als mogelijke verblijfplaats voor juli en augustus. Dat hebben wij toch vriendelijk afgewezen, een teleurgestelde kasteelheer achter ons latend. Nog even vrolijk toeterend ten afscheid over het pas gemaaide gazon
van het chateau gescheurd en toen maar weer onverrichte zaken richting Nantes gepindaad.
Daar onze intrek genomen in een minimalistisch design hotel, veel design, weinig hoogpolig tapijt om in weg te zakken. Om 23.00 uur vrij uitgeput samen met de franse kippen op stok gegaan.
Volgende ochtend ons braaf om 09.00 uur gemeld in het Centre Hospital Universite van Nantes.
Auto geparkeerd voor de deur, A. had zich bij de slagboom gemeld als Docteur uit Hollande op visite bij een collega, dus niet betalen en een goede plaats.
Om half 10 volgde de ontmoeting met Docteur Pierre, in onze overspannen verbeelding hadden wij ons al een beeldschone franse dokter gefantaseerd. Docteur Pierre blijkt een kinloze eersteklas nicht te zijn, dat was minder. Maar, veel belangrijker, super aardig met veel geduld en in staat
om in het Engels de behandeling goed uit te leggen.
De risico’s zijn voorgelegd, grootste risico is een allergische reactie bij de eerste injectie (shock), goede nieuws is het reanimatie team wat er naast staat.
Andere bijwerking is de kans op bloedingen, maar ook het bloed wordt zodanig in de gaten gehouden, dat de mogelijkheid op een bloeding vrijwel nihil is.
De resultaten blijken verbluffend goed te zijn, 60% van de tot nu toe behandelde patiënten blijken te zijn gestabiliseerd voor wat betreft de stijging van hun marker.
Ook kregen wij een Engelse uitleg van de behandeling overhandigd, met daarin een aantal punten over het hoe en wat na de behandeling. A. had alleen moeite met het zesde punt, 2 maanden geen
sex…
Mochten er in Nantes tegen kerst verlichte heren rondlopen, weten u en ik dat punt zes door haar is genegeerd.
Le Docteur was zo vriendelijk ons in de middag weer uit te nodigen voor een bezoek in het centrum waar de feitelijke behandeling zal plaatsvinden. Tot die tijd leek het ons verstandig
om naar verdere huisvesting te zoeken.
Afgereisd naar de kust, richting La Baule, St. Nazaire. Ondanks de tegenstrijdige berichten van de office du tourisme-trut blijkt de streek rond Nantes beeldschoon te zijn. Met onze Pinda scheurden we over de wijnroute naar de Atlantische oceaan, bij een boulanger nog een doos met heerlijke taartjes achterover geslagen en in de auto weten te verorberen, bij elk bord met de tekst chambre d’hotes gestopt, hopend op de verrassing van de eeuw, onze prachtige gerenoveerde, rustieke, romantische boerderij te vinden. Maar helaas, elk bordje bleek een teleurstelling, ofwel de boerderij/chateautje bleek er al 100 jaar niet meer te staan, ofwel
het was al voor de komende maanden bezet. Tot en met St. Nazaire pogingen gedaan, daar ook nog een keer het office du tourisme geprobeerd, ook daar zat dezelfde soort niets-wetende trut en toen maar de moed opgegeven en ons laten troosten in de haven met een wederom
meer dan fantastische maaltijd met kir-royal voor de prijs van cola, dus ook maar gedronken als cola.
’s Middags weer teruggekeerd naar Docteur Pierre in het behandel centrum van het CHU, gelegen aan de noordkant van Nantes.
Le Docteur heeft ons een rondleiding gegeven en de isoleercel laten zien waar A. gedurende vijf tot zeven dagen zal moeten blijven na injectering van het radio-actieve spul.
De cel bleek reuze mee te vallen, groot raam met uitzicht op het mooie groene landschap, eigen badkamertje, zonder douche (kan niet vanwege het afvalwater wat ook besmet is), dus wastafel en toilet. Televisie en telefoon aanwezig, bed en stoel, voor de rest sober, maar netjes en licht.
Pierre heeft beloofd dat de verpleging elke dag heel even binnen komt piepen voor voedsel en dat ook hij zo nu en dan z’n hoofd om de hoek van de deur steekt en dat kon A. gelukkig geruststellen.
Internet is helaas niet mogelijk vanaf haar kamer, kijken of we daar nog een oplossing voor kunnen vinden.
Nadat we de docteur nog hadden voorbereid dat wij wel even de kamer zouden restylen,
(hij gelooft het niet, maar we doen het wel!) zijn we weer vertrokken uit het ziekenhuis.
Ondertussen had John via één druk op de internet knop een geschikt adres gevonden
om eventueel de maanden in Nantes door te brengen.
Dit adres bleek slechts 10 minuten van het ziekenhuis verwijderd te zijn, een spiksplinter nieuw soort bungalowpark, keurige huizen met alles erop en eraan, gesitueerd op een beeldig parkeerterrein midden in een Technopark, waarbij ik mij afvraag waar het woord park op slaat.
Ondanks dat het niet aan ons romantische verwachtingspatroon voldeed van de rustieke Frankrijk vakantie hebben we besloten hiervoor te gaan, zowel voor de zekerheid van eindelijk een onderkomen te hebben, als ook om de meer dan gunstige prijs en natuurlijk
ook ligging t.o.v. het ziekenhuis.
Aldaar de prijs nog naar beneden afgerond, onder het mom van de vakantieman uithangen
en belovend reclame te maken voor dit uniek gesitueerde park, en toen weer richting l’aeroport, Pinda afgeleverd, balietrut afgetankt en weer vliegtuig in, retour a Amsterdam.
Al met al een intensief maar nuttig reisje.
A is klaar voor de zomer, we zullen de weblog link weer openen om het thuisfront op de hoogte te houden, de laatste zaken worden in Amsterdam afgerond en dan zullen we de 14e juni per auto afreizen. De 15e juni krijgt A. haar eerste injectie, als dat goed gaat wordt zij 19 juni geïnjecteerd met het radio-actieve spul. Dan 5 tot 7 dagen isoleer (afhankelijk van hoe lang het duurt totdat zij niet meer straalt (nou straalt A. natuurlijk altijd) dan komt
A weer op borg vrij en is ze wel verplicht om 2 maanden in Nantes te verblijven, dit ivm met complicaties (bloedingen). Rond 20 augustus hopen wij weer richting Nederland te
reizen.
Tot zo ver uw reporter vanuit de Loire-Atlantique,
Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
