Muizenissen
Door: nicole
Blijf op de hoogte en volg annemieke
15 Juni 2007 | Frankrijk, Nantes
Het spannendste deel van de behandeling is achter de rug. Vandaag heeft Annemieke haar infuus gekregen met 'anticorps', een biologische product dat wordt gewonnen uit behandelde muizen. Als Annemieke hier verkeerd op zou reageren (shock/allergische reactie) zou de behandeling worden afgeblazen.
Haar lichaam heeft het spul echter goed geaccepteerd, dus zij kan door naar de volgende ronde, a.s. dinsdag wordt 's ochtends het tweede infuus achter gesloten deuren aangebracht, het 'nucleaire'deel van de behandeling.
Dus dat is in eerste instantie goed nieuws!
Na een korte nachtrust, 20 koffers uitpakken, bootvluchtelingen-buren op de thee gehad, internet aansluiten en huis oppimpen (John bedankt voor de geurkaarsen, ruik hier constant rozeblaadjes-lavendel-zonnebloemachtige essences, lichte misselijkheid valt niet te onderdrukken)waren we al om 10 uur op weg om het huis met de nodige levensmiddelen te bevoorraden. Eerst maar eens de lege tank bijgevuld, ja Rudy, ook olie bijgevuld (merci Pierre pour votre assistence symphatique....)en toen op naar het hoogtepunt van Annemiekes vakantie, een bezoek aan de Carrefour, of zoals Annemieke het noemt het Karrevoer. Inderdaad, een mega-supermarkt met idiote lekkere dingen. Dag Sonja Bakker (SAS maandjes), welkom Franse keuken. Wasmiddel mocht natuurlijk niet zomaar worden ingekocht, maar eerst moest er een snuifproeverij worden gehouden, welke ruikt het lekkerst en kost het minste. Na een keuring van ongeveer 20 producten konden we door voor het wc-papier, de vaatdoekjes, de geurvreters en uiteindelijk, last but not least, het voedsel. Tussen alle schappen door op elke hoek alles geproefd wat ons wel en ook niet werd aangeboden, soort van menu degustation door de gangpaden van de Carrefour. Aangekomen bij de franse kazen om een uur of twaalf werden wij echter door twee telefoons tegelijkertijd geallarmeerd, dat wij allang in het Hopital aanwezig hadden moeten zijn, misverstandje, wij hadden echt twee uur doorgekregen, schijnbaar toch een andere tijdzone hier in Nantes.
Door de kassa gescheurd met onze volle karrevoer, rondweg van Nantes onveilig gemaakt met het zoeken naar het ziekenhuis en om half één licht gestressed aangekomen bij de afdeling. Daar uitermate vriendelijk opgevangen door een wetenschappelijk medewerkster die ons nogmaals de hele procedure heeft uitgelegd. Alles in 'allo-allo' engels uitgelegd, maar uitermate vriendelijk.
Om 1 uur lag Annemieke in de stoel klaar voor het meesterlijk aangelegde infuus. De verpleegster die haar pijnloos de naald had ingebracht (eerste keer dat ik geen vingers van m'n hand mis na het prikken van Annemieke) is omgekocht om verder haar carriere te plannen in Nederland. Na het toedienen van anti-histamine (anti-allergiespul voor het geval ze allergisch zal zijn voor muizen, helpt niet tegen histerisch bang zijn voor muizen) en cortesteroiden kwam dan het wel heel spannende deel, het muizen-deel. Reanimatie team standby, vier doktoren om de stoel en kom maar door met je muisjes. Annemieke was nerveus, maar buitengewoon moedig, en de vijf precaire minuten waren behoorlijk slopend. Toen die waren doorlopen was het gewoon een kwestie van nog een zekerheidsmarge van twee uur ivm alsnog een allergische reactie. Die twee uur werden gevuld met bloeddruk controles, cardiogram en temperaturen. Alles goed.
Inmiddels waren we allebei gesloopt door korte nachtrust en hecktiek, dus lag Annemieke achterover in de stoel te ronken en belandde ik met m'n hoofd slapend in de glazen medicijnkast.
Heerlijk tukje gedaan, personeel was zo vriendelijk om de lichten uit te doen, mij op de stoel naast Annemieke te laten slapen, gordijnen dicht et sillence.
Om een uur of vier ook nog du pain zonder du vin aangeboden gekregen en uiteindelijk konden we om vijf uur vertrekken. De auto in (helaas, die stonk gigantisch naar onze 's ochtends ingeslagen geitenkaas die oh wonder plotseling meer op gorgonzola leek) en toen maar weer naar ons huisje.
Annemieke is inmiddels op de bank in slaap gevallen, voor mij het moment om jullie dan maar even te mailen hoe het er hier voor staat.
Vanavond geen kippesoep, maar wel een gut sjabbes.
Nicole
p.s. Liesje in Brazil, we hebben ook hier
de Baileys ontdekt en ingeslagen,
dus snel weer terugkomen naar dit
continent.
Haar lichaam heeft het spul echter goed geaccepteerd, dus zij kan door naar de volgende ronde, a.s. dinsdag wordt 's ochtends het tweede infuus achter gesloten deuren aangebracht, het 'nucleaire'deel van de behandeling.
Dus dat is in eerste instantie goed nieuws!
Na een korte nachtrust, 20 koffers uitpakken, bootvluchtelingen-buren op de thee gehad, internet aansluiten en huis oppimpen (John bedankt voor de geurkaarsen, ruik hier constant rozeblaadjes-lavendel-zonnebloemachtige essences, lichte misselijkheid valt niet te onderdrukken)waren we al om 10 uur op weg om het huis met de nodige levensmiddelen te bevoorraden. Eerst maar eens de lege tank bijgevuld, ja Rudy, ook olie bijgevuld (merci Pierre pour votre assistence symphatique....)en toen op naar het hoogtepunt van Annemiekes vakantie, een bezoek aan de Carrefour, of zoals Annemieke het noemt het Karrevoer. Inderdaad, een mega-supermarkt met idiote lekkere dingen. Dag Sonja Bakker (SAS maandjes), welkom Franse keuken. Wasmiddel mocht natuurlijk niet zomaar worden ingekocht, maar eerst moest er een snuifproeverij worden gehouden, welke ruikt het lekkerst en kost het minste. Na een keuring van ongeveer 20 producten konden we door voor het wc-papier, de vaatdoekjes, de geurvreters en uiteindelijk, last but not least, het voedsel. Tussen alle schappen door op elke hoek alles geproefd wat ons wel en ook niet werd aangeboden, soort van menu degustation door de gangpaden van de Carrefour. Aangekomen bij de franse kazen om een uur of twaalf werden wij echter door twee telefoons tegelijkertijd geallarmeerd, dat wij allang in het Hopital aanwezig hadden moeten zijn, misverstandje, wij hadden echt twee uur doorgekregen, schijnbaar toch een andere tijdzone hier in Nantes.
Door de kassa gescheurd met onze volle karrevoer, rondweg van Nantes onveilig gemaakt met het zoeken naar het ziekenhuis en om half één licht gestressed aangekomen bij de afdeling. Daar uitermate vriendelijk opgevangen door een wetenschappelijk medewerkster die ons nogmaals de hele procedure heeft uitgelegd. Alles in 'allo-allo' engels uitgelegd, maar uitermate vriendelijk.
Om 1 uur lag Annemieke in de stoel klaar voor het meesterlijk aangelegde infuus. De verpleegster die haar pijnloos de naald had ingebracht (eerste keer dat ik geen vingers van m'n hand mis na het prikken van Annemieke) is omgekocht om verder haar carriere te plannen in Nederland. Na het toedienen van anti-histamine (anti-allergiespul voor het geval ze allergisch zal zijn voor muizen, helpt niet tegen histerisch bang zijn voor muizen) en cortesteroiden kwam dan het wel heel spannende deel, het muizen-deel. Reanimatie team standby, vier doktoren om de stoel en kom maar door met je muisjes. Annemieke was nerveus, maar buitengewoon moedig, en de vijf precaire minuten waren behoorlijk slopend. Toen die waren doorlopen was het gewoon een kwestie van nog een zekerheidsmarge van twee uur ivm alsnog een allergische reactie. Die twee uur werden gevuld met bloeddruk controles, cardiogram en temperaturen. Alles goed.
Inmiddels waren we allebei gesloopt door korte nachtrust en hecktiek, dus lag Annemieke achterover in de stoel te ronken en belandde ik met m'n hoofd slapend in de glazen medicijnkast.
Heerlijk tukje gedaan, personeel was zo vriendelijk om de lichten uit te doen, mij op de stoel naast Annemieke te laten slapen, gordijnen dicht et sillence.
Om een uur of vier ook nog du pain zonder du vin aangeboden gekregen en uiteindelijk konden we om vijf uur vertrekken. De auto in (helaas, die stonk gigantisch naar onze 's ochtends ingeslagen geitenkaas die oh wonder plotseling meer op gorgonzola leek) en toen maar weer naar ons huisje.
Annemieke is inmiddels op de bank in slaap gevallen, voor mij het moment om jullie dan maar even te mailen hoe het er hier voor staat.
Vanavond geen kippesoep, maar wel een gut sjabbes.
Nicole
p.s. Liesje in Brazil, we hebben ook hier
de Baileys ontdekt en ingeslagen,
dus snel weer terugkomen naar dit
continent.
-
15 Juni 2007 - 18:08
Meine:
Lieve Annemiek en Nicole,
gauw net voor sjabbes nog even een berichtje. Het is toch wel een felicitatie waard dat je positief op, wat je denk ik eerst dacht, enge muizenaftreksels gereageerd hebt.
Al is er dan geen kibbensoeb, jullie hebben karren voer ingekocht en zeepje in een doosje: dan ruik je als een roosje. Nicole heeft zeker bij de Chinezen de opiumkit bezocht!
Ik heb Marijke de uitdraai gegeven en zal haar bellen over de reultaten.
Gut sjabbes en rust lekker uit voor dinsdag
Liefs en kus,
Meine -
15 Juni 2007 - 21:18
Shoshanna En Sidney:
Lieve Annemieke,
We zijn blij om te horen dat dit in ieder geval is aangeslagen, al realiseren we ons dat dit een eerste stap is.
De berichten lezend, realiseer ik me steeds weer hoe dapper en positief je bent en hoe je daarin een voorbeeld voor ons allemaal bent. We hopen dat ook de rest van de behandeling net zo goed zal gaan.
Sidney en Shoshanna -
15 Juni 2007 - 21:27
Edith:
Lieve meiden,
allereerst sjabbat sjalom en wat goed te horen dat er bij de 1e (pre)behandeling geen problemen zijn opgetreden (op wat slaperigheid na dan, maar dat kwam natuurlijk nog van de reis en/of te weinig slaap).
We wolgen jullie op de voet en leven intens mee. Heel veel liefs en sterkte !
Edith -
17 Juni 2007 - 08:24
Franklin:
pff was ff zweten dus maar gelukkig alles goed gegaan.
heb je nu al een staartje gekregen en hou je nu nog meer van kaas ;))
liefs franklin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
