Back op de site.
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg annemieke
06 Juli 2007 | Frankrijk, Nantes
Lang geleden dat ik geschreven heb op de site, maar dat had diverse redenen.
Dus een terug blik op de afgelopen week.
Maandagochtend voelde ik me nog steeds niet goed, moe en lamlendig, eerst naar het station om de tickets om te wisselen van 09.00 naar 12.00 en gelijk door naar het ziekenhuis voor een check.
Onverwachts kwamen we daar binnen, en ongelovelijk maar waar, we werden gelijk opgevangen door Dr. Fleury en er werd direct bloed afgenomen, een lichamelijk onderzoek gepleegd en een ECG gemaakt.
Binnen 5 minuten was de eerste uitslag bekend en gelukkig was er niets aan de hand, we konden dus naar Disney.
Na de trein gemist te hebben, en de trein van 13.00 met wel staanplaatsen aanvaard te hebben, waren we dan opweg naar Paris.
Het vooruitzicht om John en de kinderen te zien was al fijn, en het kwam nu dan steeds dichter bij.
Dream Castle een geweldig hotel bij Disney, prachtige kamer, en instaleren totdat de bus uit Nederland aan zou komen, eerst nog een intervieuw geven aan "Hart van Nederland" SBS, en aftellen.
Eindelijk de bus kwam eraan, ik zag geen enkele camera meer staan, ik zag alleen maar Beryl, John en Jamey, eindelijk in mijn armen en ik was stil, ze vast houden, kijken of ze veranderd waren en een intens gelukkig gevoel.
Daarvoor was ik naar Paris gekomen en dat besefte ik me terdege.
Het waren twee heerlijke dagen, samen met John zijn, niet alleen door de telefoon gesprekken met elkaar voeren, maar elkaar kunnen aankijken en zien in elkaars ogen wat er echt is.
Beryl zien lachen en mijn hand constant pakken, bij haar en Jamey in de buurt zijn.
Ondanks de regen oftewel meer een douche die constant aanstond in Disney, waarschijnlijk is dat een nieuwe atractie, heb ik genoten van het samen zijn.
Helaas was er wel één domper op het geheel, Nicole haar laptop en camera zijn uit haar hotelkamer ontvreemd, op haar laptop stond zowat haar hele leven en ze had geen back up.
Heel erg shit en vreselijk voor haar, veel gedoe met politie en het hotel.
De machteloosheid is het ergste, dat we niets konden doen.
Woensdag was het afscheid, erg moeilijk was dat en ook heel raar om daar achter te blijven en de bus uit te zwaaien.
Daar gingen ze dan, opweg naar huis, Nederland, voor mijn gevoel ver weg.
Maar toch met 3 heerlijke dagen als break van die lange periode hier in Nantes.
Nicole en ik zijn nog een nacht daar gebleven omdat we van alles mnoesten regelen voor die diefstal helaas.
Donderdag ochtend zijn we dan ook vertrokken naar Paris, eerst de koffers op Montparnasse in een kluis gedaan en dan nog even Paris in.
Dat is en blijft genieten, wat een heerlijke stad, alleen er was één probleem, vermoeidheid, pijnlijke voeten, niet meer kunnen lopen !
Op het dakterras van La Fayette zijn we neer geploft, en hebben we als twee zombies om ons heen gekeken, ook wel eens prettig.
Eindelijk 19.00 in de thalys opweg naar Nantes binnen 2 uur, met de auto door de slagboom en de kibboets in.
Vermoeid lagen we er om 23.00 in en konden niet meer.
Vandaag dan een check in het ziekenhuis om 10.00 en de uitslag van de rest van het bloedonderzoek.
Alles was perfect in orde, het bloed en het onderzoek.
De meting van mijn radioaktiviteit was een shock voor de artsen, ik had nog maar 2 als meting, wat zeer laag is.
Ze`snapte daar helemaal niets van dat het zo snel was gedaald, dat iedereen in Disney nu met een verlichte neus rond loopt doet er niet toe.
Het volgende onderzoek is as dinsdag 10 Juli om 10.00
De karrevoer was natuurlijk weer het hoogte punt van de dag en ik heb zelfs Nicole ervan overtuigd dat het een top winkel is.
Gelukkig heeft ze er een nieuwe laptop kunnen vinden, en kan ze weer de hele dag computeren, ik kan het riag afzeggen voor psychische hulp voor haar.
Ook was er het eerste dagje Nantes zon, en dat was heel prettig, een lig bedje voor het huisje, telefoon bij de hand, wat te drinken, een boekje en Annemieke is blij.
Oma kwam helemaal bij van al die heftige dagen, allerlei emoties en drukte, heerlijk is de rust dan, wie had dat ooit kunnen bedenken dat ik dat zou zeggen.
Het normale leven gaat weer rustig verder in het huisje van Nantes.
Een rustige vrijdag avond sjabbat kus van Annemieke
Dus een terug blik op de afgelopen week.
Maandagochtend voelde ik me nog steeds niet goed, moe en lamlendig, eerst naar het station om de tickets om te wisselen van 09.00 naar 12.00 en gelijk door naar het ziekenhuis voor een check.
Onverwachts kwamen we daar binnen, en ongelovelijk maar waar, we werden gelijk opgevangen door Dr. Fleury en er werd direct bloed afgenomen, een lichamelijk onderzoek gepleegd en een ECG gemaakt.
Binnen 5 minuten was de eerste uitslag bekend en gelukkig was er niets aan de hand, we konden dus naar Disney.
Na de trein gemist te hebben, en de trein van 13.00 met wel staanplaatsen aanvaard te hebben, waren we dan opweg naar Paris.
Het vooruitzicht om John en de kinderen te zien was al fijn, en het kwam nu dan steeds dichter bij.
Dream Castle een geweldig hotel bij Disney, prachtige kamer, en instaleren totdat de bus uit Nederland aan zou komen, eerst nog een intervieuw geven aan "Hart van Nederland" SBS, en aftellen.
Eindelijk de bus kwam eraan, ik zag geen enkele camera meer staan, ik zag alleen maar Beryl, John en Jamey, eindelijk in mijn armen en ik was stil, ze vast houden, kijken of ze veranderd waren en een intens gelukkig gevoel.
Daarvoor was ik naar Paris gekomen en dat besefte ik me terdege.
Het waren twee heerlijke dagen, samen met John zijn, niet alleen door de telefoon gesprekken met elkaar voeren, maar elkaar kunnen aankijken en zien in elkaars ogen wat er echt is.
Beryl zien lachen en mijn hand constant pakken, bij haar en Jamey in de buurt zijn.
Ondanks de regen oftewel meer een douche die constant aanstond in Disney, waarschijnlijk is dat een nieuwe atractie, heb ik genoten van het samen zijn.
Helaas was er wel één domper op het geheel, Nicole haar laptop en camera zijn uit haar hotelkamer ontvreemd, op haar laptop stond zowat haar hele leven en ze had geen back up.
Heel erg shit en vreselijk voor haar, veel gedoe met politie en het hotel.
De machteloosheid is het ergste, dat we niets konden doen.
Woensdag was het afscheid, erg moeilijk was dat en ook heel raar om daar achter te blijven en de bus uit te zwaaien.
Daar gingen ze dan, opweg naar huis, Nederland, voor mijn gevoel ver weg.
Maar toch met 3 heerlijke dagen als break van die lange periode hier in Nantes.
Nicole en ik zijn nog een nacht daar gebleven omdat we van alles mnoesten regelen voor die diefstal helaas.
Donderdag ochtend zijn we dan ook vertrokken naar Paris, eerst de koffers op Montparnasse in een kluis gedaan en dan nog even Paris in.
Dat is en blijft genieten, wat een heerlijke stad, alleen er was één probleem, vermoeidheid, pijnlijke voeten, niet meer kunnen lopen !
Op het dakterras van La Fayette zijn we neer geploft, en hebben we als twee zombies om ons heen gekeken, ook wel eens prettig.
Eindelijk 19.00 in de thalys opweg naar Nantes binnen 2 uur, met de auto door de slagboom en de kibboets in.
Vermoeid lagen we er om 23.00 in en konden niet meer.
Vandaag dan een check in het ziekenhuis om 10.00 en de uitslag van de rest van het bloedonderzoek.
Alles was perfect in orde, het bloed en het onderzoek.
De meting van mijn radioaktiviteit was een shock voor de artsen, ik had nog maar 2 als meting, wat zeer laag is.
Ze`snapte daar helemaal niets van dat het zo snel was gedaald, dat iedereen in Disney nu met een verlichte neus rond loopt doet er niet toe.
Het volgende onderzoek is as dinsdag 10 Juli om 10.00
De karrevoer was natuurlijk weer het hoogte punt van de dag en ik heb zelfs Nicole ervan overtuigd dat het een top winkel is.
Gelukkig heeft ze er een nieuwe laptop kunnen vinden, en kan ze weer de hele dag computeren, ik kan het riag afzeggen voor psychische hulp voor haar.
Ook was er het eerste dagje Nantes zon, en dat was heel prettig, een lig bedje voor het huisje, telefoon bij de hand, wat te drinken, een boekje en Annemieke is blij.
Oma kwam helemaal bij van al die heftige dagen, allerlei emoties en drukte, heerlijk is de rust dan, wie had dat ooit kunnen bedenken dat ik dat zou zeggen.
Het normale leven gaat weer rustig verder in het huisje van Nantes.
Een rustige vrijdag avond sjabbat kus van Annemieke
-
07 Juli 2007 - 03:36
Franklin:
hoihoi,
lekker voor je , even heben kunnen genieten van john kids,disney en parijs,
het vreet zeker veel energie, iets waar je normaal geen moeite mee hebt lijkt nu wel te zwaar.
Blijf goed naar je lichaam luisteren en kies je momenten
knuffel voor jou en nicole
Balen van je laptop zeg
xxfranklin
-
07 Juli 2007 - 08:09
Esther :
hi Annemieke gelukkig dat je die radioaktiviteit een beetje door hebt kunnen geven heeft een ander ook wat!!
mijn nichtjes kwamen ook terug uit E.D met een verlicht neusje ik zei jullie zijn Annemieke tegen gekomen, zij begrepen er natuurlijk niets van. Maar ik ben blij dat het je redelijk goed gaat Annemieke en dat de artsen niet ontevreden zijn. Ben blij dat jullie weer op de site zijn heb anders niet veel te doen snap je? Nou A hou je goed dikke kus en ik wacht weer af. Groetjes esther -
07 Juli 2007 - 08:51
Bob Spaan:
Dag schat wat ben jij door een hel gegaan allejezus wat een moed maar ik had niet anders van jou verwacht.
Ik hoop en weet het eigenlijk wel zeker dat ALLES in orde en goed komt met jou en dat je straks weer heerlijk aan het werk kan en weer bij je gezinnetje bent.
Dikke dikke kus schat en ik ben je niet vergeten hoor ,jij weet toch nog wel wie IK ben he ???
Hou ja haaks en ik hoop je toch weer snel te zien bij Werelds of zo.
Groetjes Bob
(ik ben inmiddels weer es gescheiden haha)
-
07 Juli 2007 - 16:05
Janus:
Mieke en Nicole,
vanaf de bank voor ''Live Earth''met koorts toch maar eens een reactie op je site zetten.Kijk elke dag eerst naar de avonturen van die 2 in France, daarna pas de krant.
Heb je optreden bij HvN gemist,is er een herhaling op zaterdag? Anders pech.
Heb net op Google Earth naar Disney Parijs gekeken maar de beelden zijn heel slecht. Navraag blijkt dat er een vreemde straling hangt boven dit park. Ook Parijs heeft wat blindspots.
Als jij er maar vanaf bent zeg ik maar en als het maar werkt, toch?
De karrevoer is superbe, de vis en kaas afdeling zijn gewoon eindeloos, heb nu wel zin in een ritje naar France, en de kassa's, gewoon 100 op een rij wat nou lange wachttijden. En als je niet weet wat een goed wijntje is gewoon naar de locals kijken wat die kopen, bijna altijd goed.
Stokje erbij en een bergje fromage mjam mjam.
Ga nu ff de ogen dicht doen, niet slapen, de koorts slaat op mijn ogen.
Houdoe
Janus en Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
