40 JAAR, nooit verwacht !
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg annemieke
15 September 2007 | Nederland, Amstelveen
14-09-1967 werd ik geboren, vandaag ben ik dan 40 jaar geworden, wat ik nooit had kunnen bedenken na de afgelopen 7 jaren en 4 maanden waarin ik nu kanker heb.
Toch is het zo en voelt het als een mijlpaal en heel bijzonder, sommige mensen vragen mij dan ook, "is het vervelend om 40 jaar te zijn en ouder te worden", ik kan dan alleen maar antwoorden dat ik het heerlijk vind om veertig te zijn en dat ik hoop dat ik nog veel ouder mag worden, met grijze haren, rolator en veel meer van dat soort ongein, ik kijk er nu al naar uit om een kanker oma te worden over ruim 15 jaar.
Ik geniet van vandaag en van elke dag die nog komen gaat, want die komen er zeker nog aan, als het waar mag zijn wat de artsen en ik vermoeden.
Afgelopen weekend moest ik weer naar Frankrijk voor een controle.
Zaterdag ben ik met John vertrokken naar Parijs en daar hebben we heerlijk genoten van elkaar en van Parijs, wat altijd heerlijk is.
Het was een goeie afleiding want onderhuids was ik toch wel zenuwachtig voor wat de arsten zouden melden maandag, je weet het tenslotte niet met deze rare kanker soort, je kan je nog zo goed voelen maar ondertussen zit het overal in je lichaam, erg verneukeratief (dit is geen nederlands maar wel begrijpbaar).
Veel van Parijs gezien, heerlijk gewandeld door prachtige straatjes, kopjes koffie in de zon op een terras gedronken, zolang ik maar niet aan Nantes dacht was het oke.
Zondagavond, na zo lang mogelijk uitstel van mijn kant, moesten we dan echt richting Nantes rijden want maandag 10 September hadden we om 10.00 een afspraak met DR. Salaun en Prof. Bodiere staan.
Met alle scan en bloed uitslagen zaten we dan in Hotel Dieu, het ziekenhuis in Nantes, te wachten op de artsen maandag om 10.00.
We werden direct binnen geroepen door Pierre (Dr.Salaun) en Prof Bodiere kwam er ook gelijk bij, ze veronschuldigden zich gelijk om het feit dat ze ons voor een uur consult naar Nantes hadden laten komen vanuit Amstelveen, maar dat het wel echt bij de behandeling hoort.
Ook wel begrijpelijk na een behandeling van drie maanden dat je de patiente nog een keer wilt zien met allerlei checks daarbij behorend.
Ze waren net als wij, erg verbaasd over de bloeduitslag in Nederland, dat de CEA marker van 262 naar 206 in 8 dagen was gedaald.
Dit was voor hun zo een bijzondere doorbraak in hun experiment, ik ben de eerste patiente bij wie het zo heftig daalt, en daar zijn we beide dan ook dolblij mee.
Ze wilden wel nog een bloedtest doen in hun labaratorium om te kijken of dat het zelfde zou zijn, er werden nog wat checks gedaan, bloeddruk, hartslag meting en meer van dat soort checks.
We hebben afgesproken dat ik 30 November weer naar Nantes moet komen en dan nemen we een beslissing wat er gaat gebeuren.
Het kan twee kanten uitgaan,
1. de tumor marker blijft dalen dus de injecties hebben goed werk verricht en het gaat goed.
2. de tumor marker is weer omhoog gegaan of blijft gelijk en het heeft niet genoeg gedaan zoals we zouden willen.
Dit project stopt om diverse redenen per 1 Januari 2008 maar als optie 2 bij mij zou gelden dan willen ze mij nog voor 1 januari 2008 nog een injectie geven, wel met de diverse risico's van dien aard maar dat gaan we dan 30 November bespreken.
Ik ben nu in alle opzichten gelukkig, op dit moment is er een wonder aan de gang in mijn lichaam, de tumormarker daalt als een tierelier en ik heb het gevoel dat dat doorzet.
Mijn vraag aan Prof. Bodiere was dan ook de belangrijkste vraag die ik ooit gesteld heb, "hoe lang gaf ze mij nog in dit leven".
Haar antwoord kan ik nu nog steeds niet geloven, en dat heeft mijn leven totaal omgegooid.
Als het zo doorgaat kan ik prima met deze vorm van kanker blijven leven, en zelfs wel oud worden, het zal NOOIT weg gaan, maar het kan wel stabiel blijven en dat is voor mij al geweldig.
De arts die het ruim 7 jaar geleden bij mij ontdekt had in het AMC, heeft mij toen nog twee jaar gegeven.
Gelukkig heeft zij ongelijk gehad en ben ik nu 40 jaar met een toekomst perspectief en dat grijp ik met beide handen aan, dit is pas éénderde van mijn leven, nu begint het pas.
Dat gaan we dan ook zondag gigantisch vieren, zoals mijn oma altijd zei " de nare dingen komen vanzelf wel op je levenspad, maar de mooie dingen moet je vieren " en dat ga ik zeker doen.
Dit is wel een feestje waard, een mooie uitslag en 40 jaar, wat wil ik nog meer.
Veel liefs van een dolgelukkige Annemieke
PS oeps alweer 40 jaar en 1 dag, wat vliegt de tijd toch om.
Toch is het zo en voelt het als een mijlpaal en heel bijzonder, sommige mensen vragen mij dan ook, "is het vervelend om 40 jaar te zijn en ouder te worden", ik kan dan alleen maar antwoorden dat ik het heerlijk vind om veertig te zijn en dat ik hoop dat ik nog veel ouder mag worden, met grijze haren, rolator en veel meer van dat soort ongein, ik kijk er nu al naar uit om een kanker oma te worden over ruim 15 jaar.
Ik geniet van vandaag en van elke dag die nog komen gaat, want die komen er zeker nog aan, als het waar mag zijn wat de artsen en ik vermoeden.
Afgelopen weekend moest ik weer naar Frankrijk voor een controle.
Zaterdag ben ik met John vertrokken naar Parijs en daar hebben we heerlijk genoten van elkaar en van Parijs, wat altijd heerlijk is.
Het was een goeie afleiding want onderhuids was ik toch wel zenuwachtig voor wat de arsten zouden melden maandag, je weet het tenslotte niet met deze rare kanker soort, je kan je nog zo goed voelen maar ondertussen zit het overal in je lichaam, erg verneukeratief (dit is geen nederlands maar wel begrijpbaar).
Veel van Parijs gezien, heerlijk gewandeld door prachtige straatjes, kopjes koffie in de zon op een terras gedronken, zolang ik maar niet aan Nantes dacht was het oke.
Zondagavond, na zo lang mogelijk uitstel van mijn kant, moesten we dan echt richting Nantes rijden want maandag 10 September hadden we om 10.00 een afspraak met DR. Salaun en Prof. Bodiere staan.
Met alle scan en bloed uitslagen zaten we dan in Hotel Dieu, het ziekenhuis in Nantes, te wachten op de artsen maandag om 10.00.
We werden direct binnen geroepen door Pierre (Dr.Salaun) en Prof Bodiere kwam er ook gelijk bij, ze veronschuldigden zich gelijk om het feit dat ze ons voor een uur consult naar Nantes hadden laten komen vanuit Amstelveen, maar dat het wel echt bij de behandeling hoort.
Ook wel begrijpelijk na een behandeling van drie maanden dat je de patiente nog een keer wilt zien met allerlei checks daarbij behorend.
Ze waren net als wij, erg verbaasd over de bloeduitslag in Nederland, dat de CEA marker van 262 naar 206 in 8 dagen was gedaald.
Dit was voor hun zo een bijzondere doorbraak in hun experiment, ik ben de eerste patiente bij wie het zo heftig daalt, en daar zijn we beide dan ook dolblij mee.
Ze wilden wel nog een bloedtest doen in hun labaratorium om te kijken of dat het zelfde zou zijn, er werden nog wat checks gedaan, bloeddruk, hartslag meting en meer van dat soort checks.
We hebben afgesproken dat ik 30 November weer naar Nantes moet komen en dan nemen we een beslissing wat er gaat gebeuren.
Het kan twee kanten uitgaan,
1. de tumor marker blijft dalen dus de injecties hebben goed werk verricht en het gaat goed.
2. de tumor marker is weer omhoog gegaan of blijft gelijk en het heeft niet genoeg gedaan zoals we zouden willen.
Dit project stopt om diverse redenen per 1 Januari 2008 maar als optie 2 bij mij zou gelden dan willen ze mij nog voor 1 januari 2008 nog een injectie geven, wel met de diverse risico's van dien aard maar dat gaan we dan 30 November bespreken.
Ik ben nu in alle opzichten gelukkig, op dit moment is er een wonder aan de gang in mijn lichaam, de tumormarker daalt als een tierelier en ik heb het gevoel dat dat doorzet.
Mijn vraag aan Prof. Bodiere was dan ook de belangrijkste vraag die ik ooit gesteld heb, "hoe lang gaf ze mij nog in dit leven".
Haar antwoord kan ik nu nog steeds niet geloven, en dat heeft mijn leven totaal omgegooid.
Als het zo doorgaat kan ik prima met deze vorm van kanker blijven leven, en zelfs wel oud worden, het zal NOOIT weg gaan, maar het kan wel stabiel blijven en dat is voor mij al geweldig.
De arts die het ruim 7 jaar geleden bij mij ontdekt had in het AMC, heeft mij toen nog twee jaar gegeven.
Gelukkig heeft zij ongelijk gehad en ben ik nu 40 jaar met een toekomst perspectief en dat grijp ik met beide handen aan, dit is pas éénderde van mijn leven, nu begint het pas.
Dat gaan we dan ook zondag gigantisch vieren, zoals mijn oma altijd zei " de nare dingen komen vanzelf wel op je levenspad, maar de mooie dingen moet je vieren " en dat ga ik zeker doen.
Dit is wel een feestje waard, een mooie uitslag en 40 jaar, wat wil ik nog meer.
Veel liefs van een dolgelukkige Annemieke
PS oeps alweer 40 jaar en 1 dag, wat vliegt de tijd toch om.
-
14 September 2007 - 22:24
Ineke:
Lieve, lieve rooie,
Met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Wat een super geweldig nieuws voor jou en je gezin. Helemaal top!!!! Zijn al die klote dagen in Nantes gelukkig niet voor niks geweest. Ik ben zo ontzettend blij voor je en met mij vele andere. Dat weet ik zeker. Ga zondag maar lekker los en geniet met volle teugen, maar jou kennende gaat dat zeker weten lukken. Bel of sms je snel
Hele dikke kus en knuffel
Wilco, Ineke en Rodney -
15 September 2007 - 06:55
Elma:
Oh, wat een geweldig bericht en reken maar dat we er een feestje van gaan maken. Ik heb de hele week in spanning gezeten, net zoals jij, nou ja, helemaal niet net zoals jij natuurlijk, hoe kan ik dat zeggen! Maar wel enorm meegeleefd en elke dag gedacht 'hoe zou het zijn?'....
Ik ben zooooooooooo blij voor je!!!!!!!!
Dikke knuffel,
El -
15 September 2007 - 07:41
Sabine:
Lieve Miek,
Ben ongelovelijk blij voor je dat het er zo positief uit ziet, na die hele moeilijke, pijnlijke, lange, saaie, vervelende tijd in Nantes! Jullie gaan dit vast uitgebreid vieren morgenavond, en dat zou ik ook zeker doen. Lieverd, je weet dat wij er helaas niet bij kunnen zijn, maar in gedachten wel, en we drinken een lekker glas wijn op jou, en je geliefden, hier in Seillans! GENIET! Liefs, A&S x -
15 September 2007 - 12:59
Edvard:
Hi Annemiek, wat een goede berichten allemaal, heel fijn om te horen. Ben zeer druk de laatste tijd, met radio en tv (RNN7)maar ook met andere dingen, zoals mijn hobby, het rijden van Amsterdamse trams, vandaar dat ik niet zoveel heb laat horen, maar heerlijk om te reageren als het weer goed gaat met je. OP dus naar die volgende 40, je gaat het doen, ik weet het zeker. Heel veel liefs en een dikke hug.
Edvard -
16 September 2007 - 19:50
Franklin:
van harte meid, en nogmaals sorry dat ik er niet bij kon zijn op je feestje -
19 September 2007 - 18:32
Ginny:
Lieve Annemieke,
van harte met je 40e verjaardag!
geweldig nieuws.Gefeliciteerd.
tot 120 jaar! x -
20 September 2007 - 15:11
Gerda Moret:
Herinner je je de poster in de klas?
This is the first day of the rest of your life.........En je bent steeds weer aan nieuwe EERSTE DAGEN begonnen.De dalen konden diep zijn maar geen zee te hoog!
Liefs Gerda -
22 September 2007 - 16:27
Ineke ( Van Janus ):
Hoi lieve Annemieke,
allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag, al is het wat aan de late kant. Ben weer terug uit Nieuw Zeeland en vind het fijn om te lezen dat het goed met je gaat.
Ik hoop dat je een leuk feest heb gehad en wacht op je verslag. Je bent zeker nog aan het bijkomen?
Denk aan het elfde gebod: gij zult genieten!
Kus van Ineke ( van Janus ) -
22 Augustus 2008 - 15:40
Marjon Hemmen:
lieve annemiek.
het laatste bericht op deze site is van september vorig jaar. ik kan niets over je te weten komen. hoe gaat het?? ik zit zelf in dezelfde shitsituatie en put veel steun uit je site.... hoor graag van je... heel hartelijke groet, marjon van rijn (vrouw van roelof hemmen...) -
22 Augustus 2008 - 15:40
Marjon Hemmen:
lieve annemiek.
het laatste bericht op deze site is van september vorig jaar. ik kan niets over je te weten komen. hoe gaat het?? ik zit zelf in dezelfde shitsituatie en put veel steun uit je site.... hoor graag van je... heel hartelijke groet, marjon van rijn (vrouw van roelof hemmen...) -
16 Januari 2014 - 09:39
Wim:
Wat is dit bijzonder,kwam hier op de site maar na 3 keer goed gelezen te hebben en een traantje gelaten te hebben kan ik niet anders zeggen dat dit super is en dat ik reuze bewondering heb voor jou doorzetting en positiviteit .
Topper dat is het juiste woord dat bij jou past.
Ik ken je nog niet maar zou graag echt een keer kennis met je willen maken en hier eens over te praten en uiteraard een bailey of 5 willen drinken.
tot snel............
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
